Ræðukeppni í Kastljósi, forðast að minnast á staðreyndir

Ósköp fannst mér dapurlegt að fylgjast með þingmönnunum tveimur í Kastljósinu ræða hugmyndir Indriða H. Þorlákssonar um skattahækkanir. Það vakti sérstakan kjánahroll að hlusta á barnalegan málflutning Sigurðar Kára Kristjánssonar sem talaði eins og í Morfís keppni - ertu með eða á móti sköttum?

Hann sagði að það kæmi "engan veginn til greina" að hækka skatta og að hugmyndir Indriða væru "í besta falli fjarstæðukenndar". En bíðum nú við, var ekki síðasta ríkisstjórn að gera einmitt þetta, þó í minna mæli, að hækka skatta á umtalsverðan hluta fólks - þeirra sem hærri tekjur hafa - nú um síðustu áramót?! En þá var Sigurður Kári náttúrulega ekki í stjórnarandstöðu og gat ekki blaðrað út loftið.

Hvernig vill þingmaðurinn ná niður halla á ríkisrekstri? Jú, með því að "skera verulega niður", "lækka laun að minnsta kost sumra hópa í ríkiskerfinu", "leggja niður og fækka stofnunum". Sjálfstæðismenn hafa setið í ríkisstjórn í 17 ár. Hafa þeir á þeim tíma verið að reka fjöldann allan af óþörfum stofnunum? Þingmaðurinn viðurkenndi að það þyrfti að láta enda ná saman. Ef hann skyldi ekki muna það, því ekki var minnst á það í þættinum, þá er fyrirséður halli ríkisins á þessu ári 153 milljarðar. Ég birti rekstraryfirlit fjárlaganna í færslu fyrir tveimur vikum. Sigurður Kári og aðrir þeir sem telja alls ekki koma til greina að hækka skatta geta dundað sér við að finna út hvar megi skera niður útgjöld ríkisins um 153 milljarða. (Þeir sem t.d. vilja leggja niður sendiráð geta séð að heildarútgjöld Utanríkisráðuneytis eru um 12 milljarðar, eða  tæp 8% af hallanum.)

Ég ætla ekkert að hæla frammistöðu Árna Páls Árnasonar, sem ræddi um að "færa til byrðar", en kom sér fimlega undan því að ræða það sem Indriði var að segja, að hér væri ekki hægt að komast undan því að hækka skatta, útaf því hvernig komið er fyrir íslenska ríkinu, þökk sé meðal annars þeim sem því hafa stýrt.