Fórnfúsa fórnarlambið

„Ef Ólafur Ragnar nær endurkjöri sér hann fram á 24 ár í embætti. Hann var spurður að því í Morgunútvarpinu hvort það væri þráseta í embætti. „Auðvitað er það óheppilegt að ástandið sé þannig að sá [ég] sem kjörinn er til þessa embættis telji sig tilknúinn að gefa kost á sér í svo langan tíma og það er ekki heldur það sem við ætluðum okkur og það er ekki auðveld ákvörðun að snúa við á þeirri för í átt að frelsinu sem við vorum hér á undanförnum mánuðum og ákveða að gefa kost á sér og þar með að taka á sig skuldbindingar næstu árin og afsala sér því frelsi sem í því felst að bera ekki lengur þessa daglegu ábyrgð. Það er ekki vottur af einhverri viðleitni af minni hálfu til þess að vera með þrásetu af þessu tagi.“ “

 

http://www.ruv.is/frett/forseti-thurfi-ad-hafa-djupstaeda-thekkingu

Athugasemdir

[Ari (IP-tala skráð) 21.4.2016 kl. 05:25]

Starfi sem þessu fylgir mikil frelsissvipting sem er örugglega ástæða þess að það bjóða sig ekki fleiri fram í þetta starf, þrátt fyrir há laun og ýmis yfirborðsleg fríðindi sem flestir meta samt minna en frelsið og telja ekki vega upp á móti göllunum sem tengjast þessu starfi eins og stanslausum árásum og linnulausu neikvæðu áreiti. Ef þetta væri ekki eitt versta starf heims, myndu fjöldi manns og kvenna sem eru það óumdeilanlega mikið hæfari en Ólafur Ragnar að hann ætti því engan séns á móti, bjóða sig fram. Forsætiembættið er starf sem flest eðlilegt fólk gæti aldrei hugsað sig að sækja um. Lágmarkshæfniskröfur eru að geta tekið í hendurnar á alls kyns viðbjóðum og ógeðum í 100% trausti og vissu þess að vera fær um að sýna óaðfinnanlega framkomu og kurteisi, yfirvegun og reisn og, ef eitthvað kemur upp á og orðstýr landsins er í veði, að halda ró sinni og fipast hvergi í óundirbúnum málflutningi þegar mestu fréttahákar heims ráðast að manni með svívirðilegum móðgunum. Dæmi um stöðu sem forseti Íslands getur hvenær sem er lent í er þegar Jeremy Paxman, eins og argasti rasisti, hreytti því út úr sér við Ólaf Ragnar að enginn ætti að treysta nokkrum manni frá Íslandi. Fyrir þessi ummæli hefði Paxman auðvitað verið rekinn ef þau væru sögð um einhvern minnihlutahóp eða stóra þjóð eins og Þjóðverja eða Bandaríkjamenn, en Ólafur gat hlustað á þau án þess að sýna nein tilfinningaleg viðbrögð heldur svaraði bara með rökum og af yfirvegum. Þetta gætu flestir Íslendingar alls ekki, heldur myndu bregðast við að jafn lítilli reisn og Sigmundur Davíð þegar hann var spurður um Panamaskjölin, enda mannlegt að sárna móðganir og svívirðingar, en forsetinn má einmitt ekki vera "mannlegur," afþví að með því að bjóða sig fram í þetta embætti og ná kosningu glatar hann frelsinu til þess. Næstum engir, þeirra á meðal þær hundruðir manns og kvenna sem gætu staðið sig betur en Ólafur, hafa lyst á því að standa í kurteisishjali við fjöldamorðingja og glæpamenn eins og margir þjóðarleiðtogar heims og aðrir sem forsetinn þarf að hitta eru, og gætu það ekki án þess að taka ælupokann með eða glata reisn. Engum langar heldur til að ræða við rasísk kvikyndi eins og Paxman, en forsetinn þarf að eiga orðaskipti við hundruðir slíkra í hvert skipti sem þjóðinni verður eitthvað á, sem í okkar landi er alltof algengt. Ef þetta væri ekki svona væru hundruðir mjög hæfra manna og kvenna í framboði, en þetta er einfaldlega eitt ógeðfelldasta starf veraldar og það verður aldrei mikið af heilbrigðum einstaklingum sem munu sækjast eftir því.

[Ari (IP-tala skráð) 21.4.2016 kl. 05:29]

Það er örugglega alveg sérstaklega ógeðfellt að vera forseti Íslands. Eins og sást á samtalinu við Paxman leyfir fólk sér ýmislegt í samskiptum við Íslendinga, afþví það getur það og má, sem væri aldrei leyft ef um væri að ræða forseta Afríkuþjóðar, einhvers þróunarríkis, stórveldis eða einhvers af aðalleikurunum í Evrópu. Íslendingar tilheyra hvorki friðuðum þjóðum og hópum, né er borinn fyrir þeim mikil virðing, enginn óttast þá og það er öllum sama um að missa velvild þeirra því landið á lítinn sem engan pening og hvorki hefur völd á heimsvísu né mun nokkurn tíman öðlast völd. Forseti Ísland er eiginlega samansafn af öllu því ógeðslegasta og viðbjóðslegasta við að vera forseti almennt, mínus friðhelgin, virðingin og flest fríðindin.