46 þúsund manns!!

Nú hafa yfir fjörtíu og sex þúsund manns undirritað áskorun til Alþingis um að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um áframhald ESB-viðræðna á þjóð.is.

Þetta eru 19% kosningabærra manna á Íslandi! 

Þetta myndi jafngilda undirskriftum 800.000 Dana, eða 1.36 milljón Svía, eða 11.4 milljón Þjóðverja. 

Myndu ríkisstjórnir og þjóðþing þessara landa hunsa slíka lýðræðislega kröfu frá þegnum sínum, um að uppfylla gefin kosningaloforð? 

Hvað gerir Alþingi Íslendinga?

 

Óttast Alþingi lýðræði og þjóðarvilja?? 

 

 

 

Sigmundur Davíð lofaði þjóðaratkvæðagreiðslu á fundi með Barroso í júlí 2013

Forsætisráðherra Íslands, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, fór út á fund forseta framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins, José Manuel Barroso 16. júlí í fyrra. Þar kom fram að þjóðaratkvæðagreiðsla yrði haldin um áframhaldandi ESB-aðildarviðræður á kjörtímabilinu.

Íslenska ríkisstjórnin var þá þegar búin að koma meldingum um það til umheimsins að hún væri skeptísk út í Evrópusambandsaðild,  en utanríkisráðherra hafði flogið út til Brussel mánuði fyrr (13. júní 2013) til að hitta stækkunarstjóra ESB, Stefan Füle og tilkynna honum að hlé yrði gert á aðildarviðræðum ESB og Íslands og að þær yrðu ekki hafnar að nýju nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

Í ljósi umræðu síðustu daga vekur athygli að Sigmundur Davíð sagði ekki við Barroso að Ísland hyggðist slíta viðræðum við ESB eftir að málamyndaskýrslu um stöðu umsóknarinnar væri lokið.

Þetta er sagt í fréttinni af fundinum:

Gunnlaugsson said he had used the opportunity to ask Barroso about “developments in the EU” and founds his answers “very informative”. After a debate in Iceland's Parliament in the autumn, he said it would be possible to assess “how things progress” with regard to his country’s EU bid. But he said a decision on when to hold the referendum had not yet been made.

eða í lauslegri þýðingu:

Sigmundur Davíð sagði að hann hefði notað tækifærið til að spyrja Barroso um þróun mála í ESB og taldi svör hans mjög upplýsandi. Hann sagði að eftir umræður á Alþingi síðar um haustið [2013] væri mögulegt að meta hvernig framhaldið yrði í sambandi við ESB-umsókn Íslands. En hann sagði að ákvörðun um hvenær skyldi halda þjóðaratkvæðagreiðslu hefði enn ekki verið tekin.

Með öðrum orðum:

Sigmundur Davíð sagði á fundi í Brüssel í júlí 2013 að það skyldi haldin þjóðaratkvæðagreiðsla. 

 

Á sama fréttamannafundi sagði Barroso eftirfarandi:

Barroso said the Commission respected the decision of the government regarding the accession process. In May, the new government announced a halt to the country’s EU accession talks until Icelanders vote in a referendum within the next four years on whether they want membership negotiations to continue. 

Það væri nú skrýtið ef Barroso færi að úttala sig um það hvenær Íslendingar myndu halda boðaða þjóðaratkvæðagreiðslu, nema vegna þess að Sigmundur hafi einmitt verið búinn að segja honum það! Enda mótmælti forsætisráðherra ekki þessum orðum Barroso.

Bréf til kjósenda

Forsætisráðherra: Þetta bréf [sent ungum kjósendum fyrir kosningar 2009 undirritað af SDG] ... sett fram af hópi sem hefur síðan yfirgefið flokkinn og var ekki afstaða mín ...

Spyrill: Þú skrifaðir undir þetta bréf til kjósenda. Skrifaðir þú ekki bréfið sjálfur?

Forsætisráðherra: Nei. Ég skrifaði ekki þetta bréf.

Spyrill: Þannig að þetta var aldrei þín afstaða?

Forsætisráðherra:  Þetta hefur aldrei verið mín afstaða.

 

 

Ósatt hjá SDG

Það eru ýmis rök með og á móti ESB. Men nættu því að geta haldið sig við rök sem eru sannleikanum samkvæm.

Þetta tal forsætisráðherra er ekki sannleikanum samkvæmt. Það er mjög imður og til þess gert að rugla umræðuna enn frekar og ekki er á það bætandi.

Ég veit ekki af hverju Sigmundur Davíð stundar svona orðræðu. Kannski þekkir hann ekki staðreyndir málsins nægilega vel.

Evrópuþingið hefur þvert á það sem ráðherrann segir ítrekað að enginn þrýstingur verði settur á Ísland um svör og stækkunarstjórinn segir það sama:

"With the decision of the new Government of Iceland to put accession negotiations on hold, the accession process has come to a standstill. Let me be crystal clear: Iceland remains an important partner for the European Union and we stand ready to reinforce our relations at any moment. We on our side have not disengaged. Whenever, and if ever, Iceland wishes to do so, the Commission would be ready to resume work on negotiations which have reached an advanced stage. And I remain confident that we could come to an outcome beneficial and positive for all sides. (16/10/2013)"

Evrópuþingið sagði 16. janúar sl.: 

"5. Stresses that the European Union remains fully committed to continuing and completing the accession negotiation process;

6. Notes that recent public opinion polls show that a majority of Icelanders wish to finalise the accession negotiations;

7. Notes that Iceland continues to be classified as an applicant country;

8. Takes note of the decision of the Icelandic Government not to wait for the end of the accession negotiations before holding a referendum; looks forward to the parliamentary debate on, and review by the Althingi of, the assessment of the accession negotiations and the developments within the European Union; offers assistance in preparing such an evaluation; hopes that the relevant assessment can be finalised in due time and awaits further decisions on the way ahead, including a decision on whether or not to hold a referendum on the continuation of accession negotiations; 9. Hopes that the referendum will be organised in a foreseeable time frame;"

 

Meira um þetta HÉR. 

Evrópusambandið vildi skýr svör

Breyttar aðstæður

Illugi hét maður, klókur en undirförull.

Illugi þráði að ganga að eiga Ísafold (hann elskaði hana ekki í raun, en vildi eignast heimanmund hennar og jarðir sem hún átti). Ísafold var óákveðin, vissi ekki hvort þau ættu skap saman.

- Já en, ég lofa að vera heima á kvöldin, taka þátt í heimilisstörfum og fara gætilega með fé okkar, sagði Illugi stimamjúkur og strauk henni um vanga.

Nú jæja, sagði Ísafold og giftist honum nokkru síðar.

Níu mánuðum seinna sá Ísafold að Illugi ætlaði alls ekki að efna loforð sitt.

Hví svíkur þú loforðið sem þú gafst mér, þegar þú baðst mín? spurði Ísafold.

Illugi svaraði með gáfulegum svip, að hann hefði einfaldlega skipt um skoðun og afstaða hans væri önnur nú. Svo vitnaði hann í frægan hagfræðing sem hafði sagt

„Ef staðreyndirnar breytast, og mat mitt á þeim, þá breyti ég um afstöðu. En þú?“

 

Já en, hvaða „staðreyndir“ hafa breyst? 

- Elskan mín góða, sérðu það ekki? Þegar menn nú til dæmis horfa á þessa stöðu hérna, hvernig heimilið er samansett, og horfa til þess að hér við völd er ég, eiginmaður þinn, sem er harður andstæðingur þess sem ég lofaði...

staðreyndirnar sem hafa breyst eru að þegar ég gaf þér loforðið fyrir níu mánuðum vorum við ógift. En nú eru aðstæður allt aðrar. Nú ertu búin að giftast mér.

 

 

Sumir ráða meira

Skoðanakannanir sýna að andstaða við ESB er meiri á landsbyggðinni en á höfuðborgarsvæðinu. Ríkisstjórnarflokkarnir sækja báðir meiri stuðning til landsbyggðarinnar. 

Samkvæmt núgildandi stjórnarskrá og kosningalögum hafa skoðanir landsbyggðarfólks tvöfalt vægi á við skoðanir borgarbúa, inni á Alþingi.

Er það í lagi?

Þetta gæti skýrt andstöðu margra þingmanna við þjóðaratkvæðagreiðslu um framhald aðildarviðræðna. Í þjóðaratkvæðagreiðslu hafa öll atkvæði sama vægi. 

 

Stjórnarmaður og fyrrum formaður Heimssýnar. Landsbyggðarþingmaður sem komst fyrst á þing með atkvæðum höfuðborgarbúa, sem töldu sig vera að kjósa allt aðra þingmenn.

Ísland NÝTUR stöðu umsóknarríkis

Þrátt fyrir að Ísland hafi gert hlé á aðildarviðræðum, leyst upp samninganefnd og samningahópa, horfið frá þátttöku í IPA o.s.frv. nýtur Ísland enn formlegrar stöðu umsóknarríkis í aðildarferli (e. candidate status).

Þetta er tekið orðrétt upp úr þingsályktunartillögu utanríkisráðherra. Takið eftir orðalaginu: Ísland nýtur stöðu.

Þetta er alveg hárrétt orðað hjá utanríkisráðherranum (lögfræðingunum sem sömdu textann). Ísland NÝTUR ákveðinnar stöðu. Ef t.d. við viljum taka upp þráðinn aftur í aðildarviðræðum (segjum til dæmis að núverandi ríkisstjórn takist ekki að raungera trúverðuga peningastefnu grundvallaða á íslensku krónunni, og/eða að óvissa komi upp varðandi framtíð EES-samningsins) þá þarf ekki að leita samþykkis allra 28 aðildarríkja aftur.

En fylgja þessari stöðu sem við sannarlega njótum engar kvaðir?

NEI.

Þetta er bara svona svipað og að eiga ótímabundinn forkaupsrétt. Eða atvinnutilboð.

Við getum notið þessarar stöðu í tvö ár, þrjú ár, eða þess vegna í enn lengri tíma.

Þess vegna er óskiljanlegt að ríkisstjórnin vilji nú alveg endilega koma landinu úr þessari stöðu. Hvað veldur?? 

Pólitískur ómöguleiki

Fjármálaráðherra og formaður Sjálfstæðisflokksins telur það "pólitískan ómöguleika" að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um stórmál, ef niðurstaða slíkrar atkvæðagreiðslu myndi ganga í berhögg við stefnu sitjandi ríkisstjórnar. (Jafnvel þó stjórnarflokkar hafi lofað einmitt slíkri arkvæðagreiðslu fyrir kosningar.)

Þjóðaratkvæðagreiðslur skulu ekki haldnar nema tryggt sé að útkoma þeirra sé í samræmi við vilja og stefnu ráðandi stjórnvalda.

Með öðrum orðum:

Ef þjóðin og ríkisstjórnin eru ekki sammála, þá verður ríkisstjórnin að fá að ráða.

Það er pólitískur ómöguleiki ráðherrans að ríkisstjórn þurfi að beygja sig undir vald fólksins.  

Það má ekki taka valdið af stjórnvöldum.

Þjóðin fær bara "vald" til að kjósa á fjögurra ára fresti, en þá er líka allt í lagi að ljúga að kjósendum. Til að tryggja völd. 

Sakaði Bjarna um pólitísk umboðssvik

Yfir 10.000 undirskriftir á fyrsta degi!

Frábær árangur! Greinilegt að mjög mörgum finnst alltof mikill asi í stjórnvöldum og vilja alls ekki draga umsóknina endanlega tilbaka með formlegum hætti.

Ég vona að utanríkisráðherra, ríkisstjórnin og allir Alþingismenn hugsi sig vandlega um, áður en afdrífarík ákvörðun eru tekin sem við vitum ekki hvað þýðir en gæti bundið hendur þjóðarinnar um ókomna tíð.

Báðir stjórnarflokkar höfðu á orði fyrir og eftir kosningar að um þetta mál skyldi kosið í þjóðaratkvæðagreiðslu, hvort aðildarviðræðum skyldi haldið áfram. Með boðuðu skrefi nú, formlegri afturköllun umsóknarinnar, virðist það loforð í uppnámi, enda væri þá ekki í höndum íslenskra stjórnvalda lengur hvort og hvenær sé hægt að taka upp þráðinn að nýju.

Ég tel sjálfur að réttara væri, í ljósi stefnu núverandi ríkisstjórnar, að boða formlegt viðræðuhlé gagnvart sambandinu, en ég sé alls ekki hvað er unnið með formlegri afturköllun umsóknarinnar. Mér finnst það svolítið eins og að gefa frá sér forkaupsrétt að húsi, af því bara, til að gefa eitthvert 'statement'.

Ég tek fram að ég er ekki talsmaður allra þeirra sem kvitta undir eða túlka skoðanir þeirra. En við sem skrifum undir erum sammála um þessa skýru og einföldu áskorun og viljum koma þeim skilaboðum til stjórnvalda.

Ég vona að sem flestir leggi nafn sitt við áskorunina. Þetta er söfnun af einföldustu gerð, enda er ég ekki tölvusérfræðingur, heldur bara venjulegur maður og vil leggja mitt af mörkum í umræðu og ákvarðanatöku sem snertir framtíð þjóðarinnar um ókomin ár. Ég er ekki flokksbundinn og hvorki heitur stuðningsmaður né andstæðingur ESB-aðildar

Ég vona að þetta verði skýr og ákveðin skilaboð til stjórnvalda um að taka ekki ákvarðanir sem binda hendur þjóðarinnar um ókomna tíð, að óþörfu. 

Hér er slóðin:

http://www.petitions24.com/signatures/ekki_draga_umsoknina_tilbaka/ 

= = = = = = = = = =  = = = = = =

Ég vil benda á að í gærkvöld fór af stað ÖNNUR undirskriftasöfnun, með mjög svipaðri áskorun, sem hafði verið í undirbúningi nú um helgina. Ég vil eindregið hvetja ykkur öll til að fara á þá slóð og setja nafn ykkar LÍKA þar, ef þið eruð sammála þeirri áskorun.Slóðin er: http://thjod.is/

Sú söfnun er samkeyrð með þjóðskrá, þannig að kvittað er undir með því að slá inn kennitölu.

Aðstandendur þeirrar söfnunar hafa fleira fólk og fé til að kynna sína söfnun og fylgja henni á eftir og umgjörðin um söfnunina er enn traustari en ég get staðið fyrir. Þar er orðuð spurning sem lagt er til að greitt sé atkvæði um.

Söfnun mín er óháð öllum samtökum og ég er ekki "talsmaður" þeirra sem skrifað hafa undir. Ég sjálfur styð síðara framtakið á thjod.is, en ég mun áfram halda upphafssöfnuninni opinni, halda utan um undirskriftir og koma áskorun okkar til skila til stjórnvalda. 

Undirskriftum safnað gegn afturköllun

SDG: "Að sjálfsögðu kemur til þjóðaratkvæðagreiðslu"

Þetta sagði í frétt í maí 2013, skömmu eftir að núverandi ríkisstjórn kynnti stjórnarsáttmála sinn, undir fyrirsögninni Þjóðaratkvæðagreiðsla mun fara fram.

 

„Aðildarviðræðum verður ekki haldið áfram nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu,“ segir Sigmundur Davíð Gunnlaugsson um Evrópusambandsmálin á blaðamannafundi um stjórnarsáttmálann sem nú fer fram á Laugarvatni.

„Í millitíðinni verður gerð úttekt á stöðu viðræðnanna sem verður kynnt í þinginu sem mun svo taka ákvörðun um framhaldið.“

Spurður hvort þjóðaratkvæðagreiðsla um málið muni yfir höfuð fara fram segir Sigmundur svo vera.

„Að sjálfsögðu kemur til þjóðaratkvæðagreiðslu en við ákvörðun tímasetningar á henni verður að meta aðstæður,“ segir Sigmundur. „Það hefur mikil þróun átt sér stað á undanförnum árum og sambandið hefur gjörbreyst.“