"Jákvæð mismunun" í Verzló

Í frétt í prentútgáfu Morgunblaðsins í dag er haft eftir Þorkatli Diego, yfirkennara Verzlunarskóla Íslands, að til að fá betra kynjajafnvægi í nýnemahópinn í haust hafi piltar þurft lítillega lægri lágmarks meðaleinkun til að fá inngöngu í skólann heldur en stúlkur. Þetta er auðvitað nokkuð athyglisvert. Ekki er greint frá því hversu miklum munar á lágmarskeinkuninni milli pilta og stúlkna.

"Jákvæð mismunun" eða "kynjakvótar" af þessu tagi þekkist auðvitað víðar, til dæmis í nýlegum lögum sem kveða á um lágmark 40% hlutfall af hvoru kyni í öllum nefndum, stjórnum og ráðum á vegum ríkis og sveitarfélaga. Margir þeir sem flokkast hægra megin í pólitík og aðhyllast frjálslynda einstaklingshyggju eru alfarið á móti slíkum leiðréttingum og jöfnunaraðgerðum. Slíkar skoðanir eiga ekki síst hljómgrunn meðal þeirra sem útskrifast úr Verzló. Þess vegna er fréttin frá Verzló nokkuð skondin.

Ætli svona kynjakvótar séu víðar notaðir í Menntaskólum? Þeir voru örugglega ekki til staðar fyrir 50 árum síðan, þegar karlmenn voru enn í meirihluta menntskælingja. 

Lítil saga úr kosningum - mikið lagt á sig til að kjósa

Kosningadagur er ávallt stór dagur. Hver kjósandi hefur jafn mikið að segja , Bjarni, Jóhanna, Steingrímur og öll þau hin eru bara eitt atkvæði hvert, venjulegir kjósendur rétt eins og við hin.

Á námsárunum erlendis reyndum við námsmennirnir oft að koma atkvæðum okkartil skila og fá að vera með, en það gat verið örðugt uppi í miðju New York ríki ("Upstate" New york, eins og sagt er), langt frá næsta ræðismanni. Sumir skipulögðu heimsóknir til vinafólks í stórborgunum vikurnar fyrir kosningar, og slógu þannig tvær flugur í einu höggi.

Fyrir kosningarnar '99 vorum við nokkrir félagarnir í Íþöku sem endilega vildum vera með og kjósa. Ég var að ljúka námi og á heimleið aðeins fáeinum mánuðum síðar og skiljanlega farinn að hafa meiri áhuga á þjóðmálunum heima. Netmiðlar voru komnir til sögunnar, en langt í frá eins öflugir og nú, t.d. var ekki hægt að fylgjast með sjónvarpskappræðum á netinu. Námsbærinn Íþaka hafði þó þann kost umfram marga aðra staði, aðallega vegna Fiske safnsins fræga, að þangað kom Morgunblaðið aðeins nokkurra daga gamalt, það þótti mikill lúxus þegar ég fyrst kom á staðinn 1994! Alþingi var þó komið með fína heimasíðu og man ég eftir að hafa setið nokkur kvöld og lesið þingræður til að kynna mér betur störf og skoðanir þingmanna og flokka.

En þarna um vorið '99 hafði einn okkar haft samband við ræðismann Íslands í Pennsylvaníu til að forvitnast um utankjörstaðaatkvæðagreiðslu. Við vorum á báðum áttum, því um fjögurra tíma akstur var að ræðismannaskrifstofunni. Ræðismaðurinn tók hins vegar svo vel í erindi okkar að hann bauðst til að koma og mæta okkur á miðri leið. Og það varð úr að við hittum ræðismanninn á Holiday Inn hóteli á tilteknu 'Exit' á hraðbrautinni suður frá Binghampton til Pennsylvaníu, sem var ekki nema rúma tvo tíma frá okkur! Þarna var settur upp bráðabirgðakjörstaður og eftir kosninguna drukkið kaffi með ræðismanninum. Hann hafði brennandi áhuga á Íslandi og naut þess að spjalla við okkur og ræða hugmyndir sínar um að flest orð á ensku væru upprunnin úr íslensku (sem málvísindaneminn og forníslenskukennarinn í hópnum hlustaði á af kurteisi!), innflutning á íslensku vatni og margt fleira.

Tímanum var alls ekki illa varið á leiðinni, á suðurleiðinni var mikið skeggrætt um pólitík og þá flokka sem voru í boði, kosti þeirra og galla og reyndu ýmsir farþegar að sannfæra þá sem enn voru í einhverjum vafa. Heimleiðin var rólegri, en enginn okkar sá eftir þessum fjögurra tíma bíltúr um fögur skógarhéröð á Toyotunni minni gömlu sem rúllað hafði 130 þúsund mílur þegar þarna var komið.

   -----  ooo  -----

Nýtum þennan dýrmæta lýðræðislega rétt okkar. Hvert atkvæði skiptir máli.  Um það má lesa t.d. í þessari færslu frá Marinó: Reynslan frá 2007: Hvert atkvæði skiptir máli. 

 

Mynd af hluta af háskólasvæði Cornell háskóla, í Íþöku í New york ríki.

Bjarni Ben kaus fyrstur

Áfram kvótaleiguliða!

Er það það sem mennirnir vilja? Óbreytt kerfi? Að menn og fyrirtæki geti "átt" kvóta - óveiddan fisk í sjónum - án þess að nýta sjálfir og leigt öðrum árum og áratugum saman?

Meira hér: Er kvótaleiga eðileg?

Hótanir ráðherra ekki við hæfi

Kosningar og peningar...

 

... eru víðar áhyggjuefni en hér. í Líbanon verður kosið í júní. Nýjar reglur hafa verið settar um hámarkskostnað frambjóðenda, en það hámark nær bara til síðustu tveggja mánaðana fyrir kosningar. Svo menn reyna eins og þeir geta að afla fjár og auglýsa og eyða núna, áður en hámarksreglan tekur gildi. Hljómar óneitanlega eins og kapphlaup sumra flokka og þingmanna til að afla fjár á síðust dögum  ársins 2007, áður en ný lög um fjárframlög til stjórnmálaflokka tóku gildi.

Í Líbanon kljást þeir raunar við önnur vandamál líka, svo sem að kjósendur hreinlega selji atkvæðin sín til hæstbjóðanda! Já, lýðræði er ekki sjálfgefið, förum vel með það.

Meira á vef New York Times.

Er kvótaleiga eðlileg?

Í fréttinni stendur: 

Fyrirtækið á ekki kvóta og þarf að leigja allar aflaheimildir fyrir útgerð og vinnslu, umfram byggðakvótann. Haraldur segir að byggðakvótinn geri það mögulegt að leigja dýran kvóta fyrir vinnsluna.

Í núverandi kvótakerfi geta einstaklingar og lögaðilar átt nýtingarrétt á auðlindum hafsins án þess að nýta sjálfir réttinn, samt fá þeir endurúthlutað kvóta ár eftir ár og geta leigt hann frá sér dýru verði, jafnvel áratugum saman, eins og fram kemur í þessari frétt svart á hvítu.

Þessu kerfi vill fyrrverandi stærsti flokkur landsins viðhalda. Hvað finnst ykkur?

 

Allar forsendur bresta

Trúnaður við hvern?

Eðli málsins samkvæmt getur flokkurinn þó ekki haft frumkvæði að því að birta opinberlega frá hverjum framlög komu árið 2006, enda var í flestum tilfellum samkomulag um að farið yrði með styrkveitingarnar sem trúnaðarmál

 Nú spyr maður, sem kjósandi, hverjum eiga stjórnmálaflokkar fyrst og fremst að sýna trúnað, styrktaraðilum eða kjósendum?

Veltum því fyrir okkur, þegar við göngum í kjörklefana.

Heildarframlög til Framsóknar 30,3 milljónir