Áhyggjur af mannréttindum

Margir hafa áhyggjur af mannréttindum sakborninga í helsta dómsmáli hrunsins, og óttast að verið sé að lögsækja hóp fólks á pólitískum forsendum og mörgum þykja ákærur vafasamar. Kært er á grundvelli laga sem ekki hefur áður reynt á og hörð lágmarksrefsing fylgir ef kveðin verður upp sekt. Hér á ég að sjáfsögðu við málssóknina gegn nímenningunum svokölluðu, sem ákærð eru fyrir að hafa ráðist gegn Alþingi.

Nú er nýtt hrun-mál í uppsiglingu, hugsanleg ákæra Alþingis sjálfs á hendur fjórum fyrrverandi ráðherrum, og réttarhöld fyrir Landsdómi, ef ákærur verða samþykktar af Alþingi.

Margir hafa líka af því áhyggjur í þessu máli, að fyllstu mannréttinda sé alls ekki gætt.Athyglisvert samt, að það virðist alls ekki sama fólkið sem hefur áhyggjur af mannréttindum nímenninganna og fjórmenninganna.

Blekkjandi orðalag á eyðublaði Þjóðskrár

Á eyðublaði til að breyta trúfélagsskráningu stendur þetta:

 

Hvert renna sóknargjöld?

Þjóðkirkjusöfnuðir og skráð trúfélög samkvæmt lögum um trúfélög skulu eiga ákveðna hlutdeild í tekjuskatti álögðum samkvæmt ákvæðum laga um tekjuskatt. Þessi fjárhæð - sóknargjald - reiknast fyrir hvern þann sem orðinn er 16 ára 31. desember árið áður en gjaldár hefst.

Gjaldið miðast við skráningu í þjóðskrá 1. desember árið áður en gjaldár hefst og skiptist þannig:

1. Gjald einstaklings, sem skráður er í þjóðkirkjuna, rennur til þess safnaðar sem hann tilheyrir.

2. Gjald einstaklings, sem tilheyrir skráðu trúfélagi, rennur til hlutaðeigandi trúfélags.

3. Gjald einstaklings, sem hvorki er í þjóðkirkjunni né skráðu trúfélagi, hefur verið afnumið.

 

Nú spyr ég lesendur: Hvað haldið þið að orðalag í 3. lið þýði? 

Lesið þetta hægt og rólega yfir, ég bíð með að skrifa á meðan.

...

Búin að lesa aftur?

Lítum fyrst á fyrstu tvo liðina: Þar er talað mjög skýrt um að gjald einstaklings, renni til trúfélags hans. Sem sagt, yfirvaldið, sem býr til þennan texta, lítur svo á að þetta sé tiltekið gjald - hluti af tekjuskatti - eyrnamerkt trúfélagi sérhvers einstaklings.

Svo kemur að þriðja liðnum, þar sem sagt er að þetta eyrnamerkta trúfélagsgjald hvers einstaklings hefur verið "afnumið" fyrir þá einstaklinga sem ekki eru í neinu trúfélagi. "Meikar sens", eins og sagt er, til hvers að rukka einstaklinga um félagsgjald í trúfélag, sem ekki eru í neinu trúfélagi?

En viti menn, haldi nú einhver að þetta þýði að viðkomandi einstaklingar þurfi ekki að greiða þetta gjald, er það regin-misskilningur!

Takið eftir, enginn er rukkaður um þetta gjald, þetta er jú bara "hlutdeild" í tekjuskatti. Og raunar grunar mig sterklega að trúfélög fái þetta gjald greitt úr ríkissjóði fyrir sérhvern skráðan félaga, óháð því hvort hann eða hún raunverulega greiði nokkurn tekjuskatt.

Þegar sagt er að gjald trúfélagslausra hefur verið "afnumið", er átt við að búið er að afnema það fyrirkomulag að greiða sóknargjald trúfélagslausra til Háskóla Íslands, eins og var til miðs árs 2009. Og hvað verður þá um það? Jú, það situr eftir í Ríkissjóði.

Sem sagt, ríkið innheimtir félagsgjald, eyrnamerkt trúfélögum, en heldur því eftir, fyrir þá sem ekki eru skráðir í neitt trúfélag.

Af hverju þora yfirvöld ekki að segja þetta á eyðublaði Þjóðskrár?

Hvað eiga kirkjan, KR, Oddfellow og Flugfreyjufélagið sameiginlegt?

Í sjálfu sér ekki neitt. En frá mínum sjónarhóli séð eiga öll þessi félög þó það sameiginlegt að ég er ekki félagi í þeim. Það þýðir ekki að ég sé neitt á móti þeim, síður en svo, ég bara á ekki samleið með þeim af ýmsum ástæðum og þarf auðvitað ekkert að afsaka það, frekar en að ég þurfi að skýra af hverju ég er ekki í ballett eða frímerkjaklúbbi. Ég held meira að segja að þetta séu allt góð og gegn félög sem vinna gott starf. En sem sagt, ég er ekki félagi í þeim og borga þ.a.l. ekki til þeirra félagsgjöld. Nema til kirkjunnar. Ríkið innheimtir af mér safnaðargjald þó svo ég sé ekki í neinum kirkjusöfnuði. Dálítið spes. Safnaðargjaldið mitt rennur beint í ríkissjóð, sem m.a. borgar laun biskups. Ég hefði frekar kosið að þetta félagsgjald gengi til félags sem ég sjálfur kýs að vera félagi í, svo sem til kórsins míns, RKÍ, Amnesty, Ferðafélagsins, eða annars félags, af þeim sem ég er félagi í og greiði gjöld til. En svona er þetta.

Má ekki fara að breyta þessu?

Ameríka eða Sádí-Arabía?

Frétt þessi er vissulega skrifuð til að vera í aðra röndina skondin en er enn eitt dæmið um að Bandaríkin eru að mörgu leyti miðaldaríki.

Send í fangelsi fyrir lágan buxnastreng

Lágvær mótmæli ungliða

Fáeinir mótmæla nú birtingu álagnarskrárinnar. Það er af sem áður var, þegar stuttbuxnaungliðar fjölmenntu á skattstofu og reyndu að hindra aðgang fólks að skránum sem nú liggja frammi næstu tvær vikur. Hugtakið "launaleynd" heyrðist vart fyrr en svona áttatíu-og-eitthvað, hluti af frjálshyggjubólunni sem þá reið yfir. Launaleynd gagnast auðvitað fyrst og fremst þeim efnaðri. Launataxtar láglaunafólks eru öllum kunnir, launatöflur og kjarasamninga má núorðið finna á netinu. Pistilinn hér að neðan skrifaði ég fyrir ári, rétt að rifja hann upp, í ljósi frétta af furðulega háum launum yfirmanna sumra íslenskra fyrirtækja, meðal annars fyrirtækja sem hafa þurft að afskrifa stórar upphæðir:

SUS hætt að mótmæla birtingu álagningarskráa?

Aldrei þessu vant heyrist ekki bofs í ungum Sjálfstæðismönnum út af birtingu álagningarskráa. Hér áður fyrr mættu ungliðarnir galvaskir og mótmæltu á Skattstofunni og kom jafnvel til handalögmála þegar hugsjónahetjurnar ungu reyndu að stöðva menn frá því að skoða skrárnar.

Þegar leitað er á netinu sést að að það var reyndar lítið um mótbárur í fyrra, en 2007 var skrafað og skrifað um birtingu skattupplýsinganna, meðal annars má lesa hugleiðingar bloggarans Stefáns Friðriks í bloggkrækju við frétt frá 2007 um skattakónginn Hreiðar Már: "Hættum að snuðra í einkamálum annarra". Í fréttinni frá 2007 kom fram að Hreiðar Már hafi greitt á árinu 2006 rétt um 400 milljónir í skatta, og þá væntanlega haldið eftir í eigin vasa eftir skatta nálægt 600 milljónum. Nú tveimur árum síðar var Hreiðar Már enn á ný skattakóngur, en greiddi þó "ekki nema" 157 milljónir í skatta á síðasta ári, sem þýðir að meðaltekjur á mánuði voru um 35 milljónir.

Aðrir tekjuháir einstaklingar á árinu 2008 eru nefndir í þessari frétt, þar sem fram kemur að á árinu 2008 voru yfir 270 manns í fjármálakerfinu með yfir eina milljón á mánuði, þar af voru 73 einstaklingar með meiri en þrjár milljónir á mánuði. Við getum gefið okkur að líklega um 90% af þessum einstaklingum voru að vinna hjá fyrirtækjum sem fóru á hausinn á því sama ári og fjölmargir þessa einstaklinga voru eflaust með enn hærri tekjur á árunum 2007 og 2008.

Það er gott að SUS hafi nú vit á því að þegja og blaðra ekki um að "þetta komi okkur ekkert við".

Þetta kemur okkur við. Þetta kom okkur líka við 2007 og 2008. Eins og komið hefur í ljós var íslenska bankakerfið ein stór spilaborg, ósjálfbærlánabólumylla. Þessi ofurlaun voru greidd með sýndarhagnaði og lánsfé. Þegar bankarnir hrundu tóku þeir með sér Seðlabanka Íslands í fallinu og íslenska ríkið og allt íslenskt samfélag er stórlaskað eftir. Allir þurfa að líða fyrir hrun bankanna og íslensks hagkerfis, ekki síst þeir sem minnst hafa á milli handanna.

Hvert fóru allir peningarnir? Spurningin brennur á vörum okkar, sem og fjölmargra breskra og hollenskra sparifjáreigenda.

Hluti fjárins fór í að greiða hópi fólks fáránleg laun, upp undir 100-föld lágmarkslaun.

Þeir sem eiga heima í skúffu tekjublöð Frjálsar verslunar frá síðustu árum geta dundað sér við að leggja saman heildartekjur launahæstu bankastjóra og bankaeigenda 2004-2008. Niðurstaðan er væntanlega fleiri tugir ef ekkihundruð milljarða launagreiðslur til 100 launahæstu útrásar- og bankamanna.

Áttu þau skilið þessi laun? Svari hver fyrir sig.

Voru þessar launagreiðslur bara einkamál á milli viðkomandi launþega og fyrirtækja?

Myntkörfulán voru góð

Ég hef hugsað nokkuð fram og tilbaka um mál málanna, “erlend” lán, “myntkörfulán”. Niðurstaða mín er að svona lán séu í eðli sínu sniðug, þó svo þau hafi reynst flestum landsmönnum erfið og óheppileg á seinustu árum.

Það er synd að þessi lán skuli vera bönnuð. Þetta er í raun og veru stórsniðugt fyrirbæri, ef menn kunna að meta og gera ráð fyrir áhættu. Fyrir t.d. sjómenn, sem upp að vissu marki eru með gengistryggð laun, sem og launþega hér á landi sem þiggja laun t.d. frá erlendum fyrirtækjum sem miðast við fasta upphæð í erlendri mynt, þá væri þetta skynsamlegur kostur.

Ef mig vantaði lán í dag myndi ég helst af öllu vilja fá svona lán. Ef ég væri með svona lán á bakinu, sem ég ætti eftir að borga af í 35 ár, myndi ég líklega frekar vilja halda því óbreyttu, heldur en að þurfa að skuldbreyta því yfir í íslenskt verðtryggt lán næstu 35 árin.

Meira HÉR

Að starfa við að drepa manneskjur

Ég er enn hugsi yfir Wikileaks myndbandinu, þó þessi frétt sé nú vikugömul og að mestu dottin úr umræðunni. Rakst á fína grein í NY Times, þar sem rætt er við sálfræðinga, og reynt að skilja þann kaldranalega og að mati margra sjokkerandi talsmáta sem heyra mátti í samtölum þyrluáhafnarinnar. En eins og sálfræðingarnir benda á þá er þessi talsmáti ekki í sjálfu sér vísbending um óvenjulegan hrottaskap mannanna, heldur jafnvel hið gagnstæða, þeir eru mannlegir og í grunninn siðferðisverur eins og við, okkur er engan veginn eðlilegt að drepa aðrar manneskjur. Það er hins vegar eitt af hlutverkum hermanna. Það er auðveldara ef litið er á skotmörkin sem óvini, helvítis terrorista, en ekki manneskjur af holdi og blóði.

“Military training is fundamentally an exercise in overcoming a fear of killing another human”

 

Þess vegna er ég á móti stríði og hermennsku.

Meira hér...

 

"Stríð er stríð"

…. sagði pólitíkusinn í Kastljósi þegar hann var að útskýra af hverju hryllingurinn af Wikileaks mynbandinu hefði í rauninni því miður ekki komið honum á óvart. Hryllilegir aburðir gerist í stríði, vildi hann meina, það væri nánast óumflýjanlegt.

En bara mínútu áður hafði hann samt verið að réttlæta það að fara útí akkúrat þetta stríð! Til að “frelsa” íbúa Írak frá hræðilega einræðisherranum Saddam Hussein. Það hefði allt verið enn þá hræðilegra í Írak þá en nú. Þetta þóttist pólitíkusinn vita.

Meira hér...

'Nope for Pope' - konu í sæti páfa?

Í framhaldi af síðasta pistli er gaman að benda á beittan pistil Maureen Dowd í NY Times, sem varpar því upp hvort ekki sé komin tími á konu í Páfastól, það gæti mögulega bætt stöðu þessa fúna karlrembu-öfuguggaveldis:

If the church could throw open its stained glass windows and let in some air, invite women to be priests, nuns to be more emancipated and priests to marry, if it could banish criminal priests and end the sordid culture of men protecting men who attack children, it might survive. It could be an encouraging sign of humility and repentance, a surrender of arrogance, both moving and meaningful.
Cardinal Ratzinger devoted his Vatican career to rooting out any hint of what he considered deviance. The problem is, he was obsessed with enforcing doctrinal orthodoxy and somehow missed the graver danger to the most vulnerable members of the flock.
The sin-crazed “Rottweiler” was so consumed with sexual mores — issuing constant instructions on chastity, contraception, abortion — that he didn’t make time for curbing sexual abuse by priests who were supposed to pray with, not prey on, their young charges. 

Trúfélagalausir hætta að greiða sóknargjald til HÍ - núna beint í ríkissjóð

Ég hjó einmitt eftir þessu þegar tillögur ríkisstjórnarinnar voru kynntar fyrir helgi, að þeir sem standa utan trúfélaga eiga nú ekki lengur að greiða sóknargjöld til Háskóla Íslands. Loksins loksins hugsaði ég og eflaust fleiri. Mig minnir að einhverjir VG liðar höfðu haft orð á þessu fyrir kosningar svo kannski væri bara hér verið að efna kosningaloforð. Skildi þó ekki hvernig þetta ætti heima í pakkanum um ráðstafanir til að bæta stöðu ríkissjóðs. En það kemur nú fram í þessari frétt.

Þeir sem standa utan trúfélaga þurfa nú ekki lengur að greiða sóknargjald til Háskóla Íslands, sem hlýtur enda að teljast ansi furðuleg ráðstöfun. Þess í stað greiða þeir nú sóknargjaldið bara beint í ríkissjóð.

Sem sagt, tæp 80% þjóðarinnar greiða sóknargjöld til sinnar þjóðkirkjusóknar, margir greiða sóknargjöld til frjálsra trúfélaga, sem að flestu leyti starfa eins og hver önnur félagasamtök, nema hvert félag sameinast um trú á einhverju yfirnáttúrulegu fyrirbæri,og þriðji hópurinn, sem ekki er í neinum söfnuði, hefur svo greitt sóknargjöld til Háskólans (ekki val um HR eða Bifröst!)

Ég er sjálfur ekki í þjóðkirkjunni en starfa í frjálsum félagasamtökum, er virkur söngvari í kór og greiði að auki félagsgjöld m.a. til Rauða krossins og Íslandsdeild Amnesty. En ég get víst ekki látið mitt sóknargjald renna til þessara félagasamtaka. Kannski ætti kórinn segjast trúa á sönggyðjuna og skrá sig sem trúfélag?

Öðruvísi trúfélag - Star Trek kirkjan, í Lynchburg í Virgínu.

Telur mannréttindi skert í nýjum lögum