Áfram kvótaleiguliða!

Er það það sem mennirnir vilja? Óbreytt kerfi? Að menn og fyrirtæki geti "átt" kvóta - óveiddan fisk í sjónum - án þess að nýta sjálfir og leigt öðrum árum og áratugum saman?

Meira hér: Er kvótaleiga eðileg?

Hótanir ráðherra ekki við hæfi

Kosningar og peningar...

 

... eru víðar áhyggjuefni en hér. í Líbanon verður kosið í júní. Nýjar reglur hafa verið settar um hámarkskostnað frambjóðenda, en það hámark nær bara til síðustu tveggja mánaðana fyrir kosningar. Svo menn reyna eins og þeir geta að afla fjár og auglýsa og eyða núna, áður en hámarksreglan tekur gildi. Hljómar óneitanlega eins og kapphlaup sumra flokka og þingmanna til að afla fjár á síðust dögum  ársins 2007, áður en ný lög um fjárframlög til stjórnmálaflokka tóku gildi.

Í Líbanon kljást þeir raunar við önnur vandamál líka, svo sem að kjósendur hreinlega selji atkvæðin sín til hæstbjóðanda! Já, lýðræði er ekki sjálfgefið, förum vel með það.

Meira á vef New York Times.

Helguvík - "dream on"

Ég skil mætavel að Suðurnesjamenn eins og aðrir landsmenn horfi vonaraugum á öll tækifæri til að skapa fleiri störf, atvinnuleysi á Suðurnesjum er nú hæst á öllu landinu. En væntingar verða að vera  raunhæfar. Ég mæli með því að menn skoði fréttir um stöðu móðurfélags Norðuráls, Century Aluminium og skoði hvort raunhæft sé að ætla að hér rísi álver á næstu fimm árum. Í pistli frá 9. mars sl. segir Ágúst Þórhallsson:

Hvernig ætlar fyrirtæki sem tapaði 100 milljörðum í fyrra og metið er í dag á 5 milljarða að fjármagna framkvæmd upp á 90 milljarða í því árferði sem nú er á fjármálamörkuðum?

Það er mikið áhyggjuefni að stjórnvöld sjái ekki hversu vonlaust þetta verkefni er

 

Fyrirtækið hefur róið að því öllum árum að minnka framleiðslu og reyna að lifa af, enda telur það að framundan sé áframhaldandi veikur markaður fyrir ál.

Century Aluminium tapaði á fyrsta ársfjórðungi 2009 114 milljónum USD (u.þ.b. 15 milljörðum ISK; sem er þó helmingi minna tap en árið áður), á sama tíma var brúttósala aðeins um tvöfalt hærri tala, eða 225 miljónir USD, helmings minni sala en á sama ársfjórðungi árið áður .

Neðangreindar upplýsingar eru beint úr skýrslu félagsins, sem birt var á mbl.is í gær.

Ég vona að Norðurál og Century Aluminum lifi af, en geri mér litlar vonir um að fyrirtækið geti annað en frestað öllum framkvæmdum við Helguvík um ókomna tíð. Að nefna Helguvík sem kosningaloforð og jafnvel blanda slíku í umræðu um ríkisfjárlög næsta árs á ekkert skylt við raunveruleikann, því miður.

Century Reports First Quarter 2009 Results

MONTEREY, CA. April 21, 2009 −− Century Aluminum Company (NASDAQ:CENX) today reported a net loss of $114.6 million ($1.77 per basic and diluted share) for the first quarter of 2009. Quarterly results were negatively impacted by a charge of $24.3 million ($0.38 per basic and diluted share) related to employee separation expenses, supplier payments and other costs resulting from production curtailments at the Ravenswood, WV and Hawesville, KY primary aluminum smelters.

In the first quarter of 2008, the company reported a net loss [...] of $233.9 million ($5.70 per basic share and diluted share). [...]

Recent highlights included:

·     Century has curtailed 28 percent of its global primary aluminum capacity since December 2008. This amount represents approximately 42 percent of our U.S. primary aluminum capacity.

o    The Ravenswood, WV smelter was completely curtailed in February, [...]

 

·     As a result of the U.S. plant curtailments, total primary aluminum shipments of 165,488 tonnes decreased 17 percent from the first quarter of 2008. Toll shipments from Iceland of 68,096 tonnes increased two percent from the first quarter of 2008.

Sales for the first quarter of 2009 were $224.6 million, compared with $471.1 million for the first quarter of 2008. Shipments of primary aluminum for the 2009 first quarter were 165,488 metric tonnes, compared with 199,721 metric tonnes shipped in the year-ago quarter.

"We took aggressive actions during the quarter to prepare Century for a prolonged period of weak aluminum markets," said president and chief executive officer Logan W. Kruger. “Importantly, the steps we have taken and those we continue to pursue are aimed at establishing Century as a survivor when industry conditions improve. To this end, we have curtailed a significant portion of our U.S. capacity and have meaningfully improved the Company's financial liquidity. We are committed to taking additional actions to improve our position further and are hard at work on a number of fronts. Looking to the future, we continue to evaluate a path forward for the Helguvik, Iceland, greenfield smelter. This project remains an outstanding future growth opportunity that will ultimately benefit from reductions in construction costs that have resulted from the global economic downturn.”

 

Ætla að slá skjaldborg um álversframkvæmdir

Er kvótaleiga eðlileg?

Í fréttinni stendur: 

Fyrirtækið á ekki kvóta og þarf að leigja allar aflaheimildir fyrir útgerð og vinnslu, umfram byggðakvótann. Haraldur segir að byggðakvótinn geri það mögulegt að leigja dýran kvóta fyrir vinnsluna.

Í núverandi kvótakerfi geta einstaklingar og lögaðilar átt nýtingarrétt á auðlindum hafsins án þess að nýta sjálfir réttinn, samt fá þeir endurúthlutað kvóta ár eftir ár og geta leigt hann frá sér dýru verði, jafnvel áratugum saman, eins og fram kemur í þessari frétt svart á hvítu.

Þessu kerfi vill fyrrverandi stærsti flokkur landsins viðhalda. Hvað finnst ykkur?

 

Allar forsendur bresta

Hvað þýðir þetta fyrir okkur?

Vonandi rýna blaðamenn sjálfir í þá skýrslu sem Sunday Times vitnar í og reyna að skýra hvað þetta þýði fyrir íslenska ríkið. Þarna er sagt að

sparifjáreigendur geti átt von á að minnsta kosti 70% af innistæðum sínum

Er verið að tala um alla sparifjáreigendur, eða bara stofnanir, fyrirtæki og félög, sem standa utan við skuldbindingu tryggingasjóðsins og íslenska ríkisins?

Þýðir þetta að það sé áætlað að 30% standi eftir ógreitt þegar allar eignir Landsbankans hafa verið gerðar upp? Hvað mikið vantar þá uppá til að allir einstaklingar fái upp í 21.000 EUR skuldbindinguna sem íslenska ríkið þarf að standa skil á? Var ekki heildarupphæð ICESAVE innistæðnanna í Bretlandi eitthvað á bilinu 600-700 milljarðar? Í fréttum fyrir fáeinum vikum gerði Skilanefndin ráð fyrir að ríflega 70 milljarðar myndu falla í íslenska ríkið, eða um 10% af heildarupphæðinni. Breyta þessar nýju fréttir því mati eitthvað? Um það er ómögulegt að dæma, út frá frétt mbl eða fréttinni í Sunday Times.

Óvænt fé í íslenskum banka

Góð hugmynd í boði xB - 20% afsláttur til allra

Framsóknarflokkurinn veit að það skiptir þjóðina miklu næstu misserin að halda andlegri heilsu og viðhalda orku og jákvæðu hugarfari. Flokkurinn lofar því fyrir þessar kosningar að allir landsmenn fái 20% AFSLÁTT af öllum sólarlandaferðum* næstu árin.

Þetta loforð mun ekki kosta skattgreiðendur neitt, því kostnaðurinn lendir allur á ferðaskrifstofum landsins. Þær munu hvort eð er þurfa að horfa uppá mikinn samdrátt í sölu og verulega rýrnun tekna, og því mjög líklegt að þær samþykki þessa snjöllu hugmynd. Með því að gefa öllum 20% afslátt munu fleiri en ella kaupa sér sólarlandaferðir og því er hugsanlegt að þetta muni, þegar upp er staðið, ekki kosta ferðaskrifstofurnar neitt.

 

x-B  Flokkur sem lofar ekki upp í ermina á sér -

heldur upp í ermina á öðrum.

 

 

 

*Þessi færsla er ádeila á eitt helsta "kosningaloforð" Framsóknarflokksins og sett fram í háðskum stíl. Flokkurinn lofar ekki í alvörunni 20% afslætti á sólarlandaferðum, en hins vegar lofar hann 20% afslætti á öllum húsnæðisskuldum Íslendinga og raunar öllum bankaskuldum íslenskra fyrirtækja. Þessi afskrift muni ekki kosta skattgreiðendur neitt, því afföllin lendi alfarið á erlendum kröfuhöfum.

Það er alls ekki búið að ganga frá 50% afskriftum af heildarlánasafni gömlu bankanna, enda geta auðvitað ekki skilanefndir gömlu bankanna ákveðið það upp á sitt eindæmi, það hafa Framsóknarmenn viðurkennt. En Framsóknarflokkurinn telur líklegt að kröfuhafar fallist á þetta, því þeir þurfi hvort eð er að sætta sig við afskriftir af kröfum sínum, sbr. skýringar þeirra:

Eru einhverjar líkur á að erlendir kröfuhafar samþykki þessa niðurfærslu?
Fjármagnseigendur, þar með taldir kröfuhafa íslensku bankanna, hafa þurft að sætta sig við það á síðustu misserum að eignir þeirra hafa rýrnað mjög í verði og svo er komið að sumar eignir hafa hreinlega ekkert verð þar sem það eru engir kaupendur. Kröfuhafar verða því að sætta sig við einhverjar afskriftir af sínum kröfum.

Nöfn hústökumanna

Það er gott að þetta brýna mál komist aftur á dagskrá. Töluvert var rætt fyrir tæpu ári um auð hús í miðborginni, en í skýrslu slökkviliðsstjóra frá mars 2008 kom fram að 57 hús stóðu auð að öllu leyti eða að hluta. Í apríl í fyrra var lögð fram samantekt á fundi skipulagsráðs borgarinnar þar sem kom fram að  37 hús voru auð í miðborginni. Þar stóð að fyrirhugað væri að rífa 18 þessara húsa og að gera ætti upp tíu. Níu hús voru sögð standa auð vegna eigendabreytinga. 17 húsanna sem tilgreind voru í samantektinni voru í eigu þriggja félaga: Samson Properties (5 hús), ÁF-húsa ehf. (5 hús) og Festa ehf. (7 hús).

Fleiri fyrirtæki mætti nefna, svo sem Stafna á milli ehf. sem töluvert var í fréttum 2006-07. Áhugasamir geta gúglað.

Eru þetta ekki hústökumennirnir sem þarf að varast?

Hvernig eru ástand og horfur húsanna 57 nú?

Götuvirki hústökufólksins

"Sjálffæðandi maskínur"

Þetta hugtak, "sjálffæðandi maskína" kemur fyrir í kvikmyndinni Draumalandið, er notað um virkjunariðnaðinn, sem svo má kalla. Hlutverk virkjunariðnaðarins er ekki bara að búa til næga orku fyrir Íslendinga og íslenskt atvinnulíf heldur er eiginlegt hlutverk maskínunnar einmitt eins og nafnið gefur til kynna - að virkja. Maskínan heldur þannig ótrauð áfram að virkja meira og meira, annars stöðvast hún. Maskínan fæðir sjálfa sig því ekki vill hún svelta.

Stór hópur manna og kvenna hafa hlotið til þess góða menntun að finna og kanna nýja virkjunarkosti, hanna virkjanir og byggja virkjanir. Þetta eru skemmtileg, krefjandi og vel launuð störf. Skiljanlega vill þetta fólk halda störfum sínum, það viljum við öll.

Þess vegna segir ekki Landsvirkjun eftir Kárahnjúka, "Jæja, er þetta orðið gott?" og Orkuveitan segir ekki heldur, eftir opnun Hellisheiðarvirkjunar "Já nú skulum við aðeins kynna okkur betur undirstöðufræði um háhitasvæði og virkjanir þeirra", heldur er hafist handa og teiknuð drög að 3-4 háhitavirkjunum til viðbótar. "ÁFRAM  - EKKERT STOPP, eins og einn flokkurinn orðaði það um árið.

En svona maskínur eru víðar. Nærtækasta dæmið er íslenski útrásar-bankaiðnaðurinn. Þetta myndskeið úr fréttaþætti RÚV 'Í brennidepli' er frá 2004 og lýsir hinum tápmiklu og duglegu útrásarmönnum sem þá höfðu þegar haslað sér völl í bestu og dýrustu hverfum Lundúna og flugu heim til eyjunnar á einkaþotum, sem átti eftir að fjölga.

Hvar stæðum við nú, ef menn hefðu hægt á ferðinni 2004? Staldrað við og hugsað:

"Ættum við kannski að einbeita okkur að þeim fyrirtækjum sem við erum nú búnir að kaupa, sjá til að þau skili raunverulegum arði og greiða niður þær miklu skuldir sem á okkur hvíla vegna kaupanna?"

Já hver veit. En þetta gerðist auðvitað ekki. Maskínan var alltof gráðug og hélt áfram, vildi meira og meira. Fleiri hundruð ungra og duglegra bankamanna, lögfræðinga og viðskiptajöfra átti allt sitt undir að haldið yrði áfram og keypt meira og meira. Það var beinlínis grundvöllurinn að þeim fáránlega arði sem bankarnir skiluðu ár eftir ár. Og hver vildi vera án þess?

Þriðju maskínuna mætti nefna, en það er verktaka-byggingamaskínan, sem óx hratt og dafnaði hér á síðustu árum. Þegar fasteignaverð rauk upp var orðið mjög arðbært að byggja. Byggingafyrirtæki stækkuðu og stækkuðu, þau þrýstu á að fá nýjar lóðir, ný hverfi og breytt skipulag - meira byggingarmagn, hærri hús, fleiri íbúðir. Maskínan mátti ekki svelta. Fáir spurðu, "Er þetta ekki nóg í bili?" "Þurfum við öll þessi hús?"

Stjórnmálamenn og skipulagsyfivöld voru þannig í mjög krefjandi hlutverki, að gæta þess að okkar nærsamfélag og skipulag byggðar væri eins og við teljum best, en ekki bara sem arðvænlegast fyrir byggingariðnaðinn.

Hið skuggalega var að sveitarfélögin voru í afar óeðlilegu samlífi með byggingamaskínunni, því sveitarfélögin höluðu inn milljarða á milljarða ofan á lóðasölu, og sveitarfélög fá aldrei nóg af peningum. (Íbúar sveitarfálaganna græddu hins vegar alls ekki á hinu háa lóðaverði, það bara hækkaði húsnæðisverð enn meira, sem íbúarnir þurftu á endanum að borga.) 

Ef maskínurnar vaxa og stækka eftirlitslaust verða þær hálfgerð skrímsli. Það er meðal annars hlutverk stjórnmálamanna að gæta að heildarhagsmunum samfélagsins alls og halda maskínunum í skefjum.

Þess vegna viljum við ekki að stjórnmálamenn séu á spenanum hjá maskínunum. Hvernig getum við treyst því að þeir láti ekki undan frekum kröfum þeirra? Að þeir beiti eðlilegu aðhaldi og hugsi um heildarhagsmuni þegar þeir skarast á við hagsmuni maskínanna sem stutt hafa stjórnmálamennina? Getum við treyst stjórnmálamönnum til að taka ákvarðanir sem gætu skaðað hagsmuni maskínanna?

Útrásar-bankamaskínan styrkti Sjálfstæðisflokkinn mjög hraustlega, eins og altalað er. 

Byggingarfyrirtækið Eykt var stærsti styrktaraðili Framsóknarflokksins 2006, með fimm milljóna styrk. Verkefnalisti Eyktar sýnir að fyrirtækið var mjög umsvifamikið og hefur unnið fjölda stórra framkvæmda fyrir hið opinbera. Eykt er með á sínum snærum eitt af fjölmörgum hálf- eða óbyggðum draugagötuhverfum stór-Reykjavíkursvæðisins, í hlíðum Helgafells í Mosfellsbæ. En slík hverfi eru æði mörg um allt höfuðborgarsvæðið og raunar víðar, sem sýnir að þessi maskína óx eftirlitslaust.

Framsókn opnar bókhaldið

Draumalandið mitt

Sá Draumalandið fyrir skemmstu. Mögnuð ádeila. Rifjaði upp dýrmætar minningar úr ferð minni á virkjunarsvæði Kárahnjúka sumarið 2006. Við ferðafélagarnir gáfum okkur góðan tíma til að skoða svæðið, gistum tvær nætur í bændagistingu í Hrafnkelsdal og höfðum þannig heilan dag til að fara um, bæði keyrandi og gangandi, og kynnast með eigin augum þessum tröllauknu framkvæmdum og ekki síst svæðinu sem fórnað var.

Fyrst lá leiðin að virkjunarsvæðinu. Mannvirkin voru á sama tíma heillandi og ógnvænleg. Þetta er óumdeilanlega verkfræðilegt stórvirki, manngert landslag í sjálfu sér.

Þetta var um verslunarmannahelgi og fjöldi fólks lagði leið sína á svæðið, en flestir létu sér nægja að stoppa á útsýnisstæði sem útbúið var austan við stífluna, en þar voru upplýsingaskilti og sást vel yfir nyrsta hluta svæðisins sem átti eftir að verða lónið. 

En við höfðum meiri áhuga á svæðinu sunnar, nær jöklinum, svæðinu sem ekki sást frá útsýnisstæðinu. Við keyrðum aftur yfir brúnna frægu (þá sem hafði farið á bólakaf dagana áður) og héldum suður eftir grófum slóða. Lögðum svo og gengum í átt að Kringilsánni, en við vildum sjá Kringilsárfoss, sem einnig var nefndur Töfrafoss, og jafnvel komast yfir í Kringilsárrana.

Þetta var sérstök tilfinning að upplifa svæðið. Hátt uppi, nálægt jökulrönd Vatnajökuls í þvílíkri gróðursæld, sól og bliðskaparveðri. Vitandi að þetta land átti eftir að hverfa. Land, sem sumir stjórnmálamenn létu hafa eftir sér að væri nú "ekkert sérstakt", eins og rifjað er upp í kvikmyndinni.

Á leið okkar í leit að Kringilsárfossi. Þetta land er nú undir Hálslóni.

Við fundum fossinn og áðum. Þetta var tilkomumikill foss og allt landlagið um kring. Eitt sem vakti athygli var hvað gróðurinn í fossúðanum var grálitaður, en fossinn úðaði fíngerðum leirúða yfir lyngið, sem sýndi þvílíkt magn af aur berst með jökulsánum og fyllir nú hægt og rólega botn lónsins.

Kringilsá neðan við Töfrafoss. Horfið.

Við gengum niður með ánni, að kláfnum yfir í Kringilsárrana, sem hagleiksmaðurinn Guðmundur á Vaði setti upp, vitandi að hann myndi aðeins gagnast í fáein ár, en nú er hann á 50-75 metra dýpi að ég hygg (fer eftir árstíð og yfirborðshæð lónsins).

 

Þetta var ógleymanleg ferð og sérstök tilfinning að ganga um land sem yrði ekki til ári síðar, og er nú, tæpum þremur árum síðar, horfið. Var þessi fórn þess virði?  (Fyrir umdeilanlegan ágóða, sem okkur tókst svo á síðasta ári að tapa margfalt í efnahagshruninu.) Mín skoðun var staðföst eftir þessa ferð og hefur ekki breyst.

Ég hvet alla til að sjá kvikmyndina Draumalandið og munum að baráttunni fyrir landinu okkar er langt í frá lokið.

 

 

 

Höldum þessu til haga - xD og Landsbankinn

Fyrrverandi framkvæmdastjóri flokksins Kjartan Gunnarsson sat í bankaráði Landsbankans frá því áður en Björgólfsfeðgar "keyptu" bankann fyrir 11,2 milljarða (og skulda enn 5 milljarða vegna þeirra kaupa!)

Steinþór Gunnarsson, stjórinn í Landsbankanum sem Guðlaugur Þór Þórðarson leitaði til, til að bjarga flokknum úr "miklum fjárhagslegum erfiðleikum" er fyrrum stjórnarmaður í SUS, en hann var gjaldkeri stjórnar SUS í formannstíð Guðlaugs.

Fyrrverandi bankastjórinn Sigurjón Þ. Árnason er gamall samherji Sjálfstæðismanna úr stúdentapolitíkinni. Guðlaugur Þór starfaði undir stjórn Sigurjóns í Búnaðarbankanum.

Björn Ársæll Pétursson er samherji Guðlaugs í flokknum og talinn vera lykilmaður í stuðningsliði hans. Björn Ársæll var m.a. formaður eins hverfafélags flokksins og hóf störf hjá Landsbankanum 2006 og stýrði útibúi bankans í HongKong við hrunið, og fékk rausnarlegan starfslokasamning eftir hrun bankans. 

Fleiri Sjálfstæðismenn í feitum stöðum í Landsbankanum mætti nefna, en það væri nú eins og að fara að telja Vatnsdalshóla.

Fyrrum forstjóri FME, sem hafði eftirlit með Landsbankanum, var Jónas Friðrik Jónsson, en hann var í stjórn SUS 1991-1993, og með honum voru m.a. Guðlaugur Þór Þórðarson, Birgir Ármannsson og Ólafur Þ. Stephensen ritstjóri Morgunblaðsins. Jónas Friðrik var í stjórn Vöku og var formaður Stúdentaráðs en veturinn eftir gegndi Sigurjón Þ. Árnason því embætti.

 

Já, margir þræðir tengdu óneitanlega saman Sjálfstæðisflokkinn og Landsbankann. Illar tungur gætu jafnvel sagt - svona í hita kosningaforleiksins - að ICESAVE skuldaklafinn sé hreinlega í boði Sjálfstæðisflokksins...

Allt komið fram sem máli skiptir