Lesefni fyrir ráðherra, FME og alla aðra

Ég leyfi mér að vona að viðskipta- og fjármálaráðherrar og nýr forstjóri FME hafi lesið greinargóðar færslu Gunnars Axels Axelssonar um BYR sparisjóð. Hann ritar mjög fína færslu í gær.

Þetta hljómar allt hálf ótrúlegt. Gunnar Axel hefur vakið máls á þessum um alllanga hríð. Menn hljóta að leggja við hlustir,ekki síst samflokksmenn Gunnars, sem setið hafa í stjórn landsins í rúm tvö ár, en Gunnar Axel er formaður Samfylkingarinnar í Hafnarfirði.

Er þetta mál bara eitt af mörgum á lista yfir alla skrýtna fjármálagjörninga sem yfirvöld þurfa að fara yfir? Var þetta allt löglegt og eðlilegt sem fram fór í BYR?  Hafa einhverjir andmælt skrifum Gunnars Axels.

Hvað hugsuðu gestirnir??

Er ekki fullt af fólki á Kjarvalsstöðum klukkan tvö á laugardegi? Það er eiginlega óhugsandi annað en að nokkur fjöldi fólks hafi tekið eftir því að eitthvert "skuggalegt" par taki niður málverk og labbi með það út?!  (Það skal þó tekið fram að myndin er bara 61x41,5 cm, en þó stærri en svo að maður feli hana undir kápufaldinum.)

Hugsa allir "það hlýtur einhver annar að eiga að sinna þessu". 

Voru þetta ekki háskólanemar í félagsfræði að gera tilraun og kanna afskiptaleysi fólks og hæfileikann til að horfa fram hjá óþægilegum og undarlegum atvikum? 

Myndin Á Hulduströnd eftir Jóhannes Kjarval

Stálu verki eftir Kjarval

Biðlaunabloggarar

... kemur upp í hugann þegar lesnar eru færslur eins og þessar. Ekki mikið um lausnir, tillögur eða famtíðarsýn, bara svona meinlaust karp, skítkast og fyndni, eins og svo sem hjá vel flestum hinum eldhúsborðsbloggurum landsins.

Leikur að eldi í Kastljósi - stíum ekki þjóðinni í sundur

Horfði á umræður í Kastljósi kvöldsins milli viðskiptaráðherra Gylfa Magnússonar, Björns Þorra Viktorssonar fasteignasala og lögmanns og Þórðar Björns Sigurðssonar frá Hagsmunasamtökum heimilanna. Skiljanlega heitar umræður enda um mjög erfið mál að ræða.

Eitt sló mig illa, þegar Björn Þorri andmælti þeim orðum ráðherrans mjög ákveðið að kreppan væri að lenda á okkur öllum. Ekki væri það svo meinti Björn Þorri, fjármagnseigendur væru sko með allt sitt á þurru og tiltók sérstaklega að ríkið hefði sett 200 milljarða af "fersku fé" í peningamarkaðssjóði.

Fyrst aðeins um tölurnar, það er vissulega svo að keypt voru út léleg bréf úr sjóðunum í kringum og eftir hrun og er það umdeilt, en alls ekki fyrir 200 milljarða. Þessari tölu er vissulega búið að klifa á lengi en hún verður ekki sannari fyrir vikið. 200 milljarðar var heildarupphæðin sem var greidd úr peningamarkaðssjóðunum. 

En nóg um það. Hitt fannst mér verra að Björn Þorri vildi stilla upp tveimur hópum þjóðarinnar hvorum á móti hinum, samkvæmt honum er annar hlutinn - þeir sem bera fasteignalán - að bera allan þunga af bankahruni og peningakreppu, en hinn - þeir sem eiga peninga - væri á grænni grein.

Var Björn Orri að vísa til þeirra sem áttu sparifé í peningamarkaðssjóðum Landsbanka og töpuðu um 35% af sínu fé? Eða til þeirra sem settu hluta af sparifé sínu í hlutabréf og missti 90-100% af því sparifé?

Eða hvað með þá sparifjáreigendur - sem er hugsanlega stærsti hópurinn - sem tapaði hluta af sparifé sínu og er líka með fasteignaskuldir á bakinu??

Í guðanna bænum förum ekki að stía í sundur þjóðinni í andstæðar fylkingar, "við" sem töpum, og "þið hin" sem sleppið. Nógu erfitt er ástandið nú samt.

JÖKLABRÉF - hver skilur þau??

Eðalbloggarinn Lára Hanna kynnti skemmtilega nýjung á bloggsíðu sinni fyrir tveimur dögum, þar sem hagfræðingurinn Haraldur Líndal Haraldsson svaraði spurningum frá lesendum í athugasemdunum í blogginu, í kjölfar greinargóðs erindis sem Haraldur flutti á fundi Félagi viðskipta- og hagfræðinga undir yfirskriftinni "Hver er staða þjóðarbúsins? Er Ísland gjaldþrota?" Fundinum er lýst hér af Marínó Erni, en erindi Haraldar þótti vel rökstutt og greinargott, þó svo menn séu ekki alveg sammála hvernig réttast sé að skýra frá skuldastöðu þjóðarinnar

Haraldur var m.a. spurður á bloggi Láru Hönnu  - "Hvað með jöklabréfin? Hvernig falla þau inn í myndina?"

og svarar:

Ég átta mig ekki á þessum svo kölluðum jöklabréfum.  Hver eða hverjir eiga þessi bréf og hverjir skulda þau?

Ég held að Haraldur sé alls ekki vitlaus, tek ofan af fyrir honum, fyrir að viðurkenna að hann átti sig ekki á þessari flækju! Ætli t.d. þingmenn og blaðamenn geri það nokkuð frekar? Ég hef einmitt spurt fleiri um þennan jökabréfavanda og fáum tekst að skýra þetta svo skiljist. Á Vísindavefnum er raunar svar við spurningunni "Hvað eru jöklabréf?" Svarið, skrifað af núverandi viðskiptaráðherra, er greinargott svo langt sem það nær, skýrir ekki þann vanda sem þessi bréf virðast vera að valda nú.

Fjölmörgum spurningum er enn ósvarað í mínum huga:

 

- Hver skuldar hverjum?

 - Hver er aðkoma Seðlabankans að þessum bréfum?

 - Er íslenska ríkið að greiða eigendum bréfanna vexti, einsog oft virðist gefið í skyn í fjölmiðlum?

 - Ef þessi jöklabréf tengjast skuldum bankanna, af hverju eru þau ekki bara inni í allsherjarsúpunni í gömlu bönkunum?

 

 Ef einhver sem les þetta veit svörin, eð veit hvar greinargóðar upplýsingar er að finna, væri það vel þegið!

Lobbýismi á Íslandi - talsmenn erlendra stórfyrirtækja

"Lobbýismi" er það þegar hagsmunaaðilar reyna að koma sínum sjónarmiðum og hagsmunum á framfæri við stjórnvöld. Fyrirbærið er sérstaklega þekkt frá Bandaríkjunum, þar sem heil atvinnugrein þrífst á þessari iðju. Í sjálfu sér ekki óeðlilegt ef þess er gætt að hagsmunagæsla sé fyrir opnum tjöldum.

Í Íslandi er 'lobbýismi' ekki eins þróaður og vestanhafs en þekkist auðvitað. Hugtakið kemur oft í hugann þegar ég les greinar eftir framkvæmdastjóra Samtakanna Frumtök - Samtök framleiðenda frumlyfja. Samtökin eru með skrifstofu í Borgartúni, 7 manna stjórn skipuð Íslendingum og að því er virðist a.m.k. einn starfsmann.

Hið skondna er að það eru engir framleiðendur frumlyfja á Íslandi. Eitt íslenskt fyrirtæki á aðild að samtökunum, Íslensk Erfðagreining. Það fyrirtæki gerir margt spennandi, en mörg ár eru í það að ÍE framleiði lyf. Hin aðildarfyrirtækin eru stór erlend lyfjafyrirtæki, svosem GlaxoSmithkline, Pfizer, Novartis, o.fl. Félagið fer svo sem ekkert í grafgötur með það að einn tilgangur þess er "að gæta hagsmuna framleiðenda frumlyfja á Íslandi". Þeir hagsmunir eru náttúrulega að selja sem mest af sinni vöru á sem bestu verði!

Allt gott um þessi fyrirtæki að segja í sjálfu sér, samt pínu skondið að þau reki skrifstofu hér á landi til að gæta sinna hagsmuna, undir þessu íslenska nafni, eins og um sé að ræða hefðbundið íslenskt félag.

Væri svona svipað og ef bílaframleiðendur, Toyota, Volkswagen, Ford, o.fl. myndi reka hér lobbýismaskrifstofu sem "íslenskt" félag, Félag bifreiðaframleiðenda, og leyfa kannski Arctic Trucks að vera með!

207 forstöðumenn - jafnmargar stofnanir?

Þegar tölurnar eru lagðar saman er þetta samanlagður fjöldi forstöðumanna. Er ekki einn forstöðumaður í hverri stofnun, sá/sú sem veitir henni forstöðu? Eru þá 207 ríkisstofnanir í landinu? Og þá eru "stofnanir utan framkvæmdavaldsins undanskildar þ.e. Alþingi, stofnanir þess sem og dómstólarnir".

Þetta eru margar ríkisstofnanir í fámennu ríki.

29% forstöðumanna ríkisstofnana konur

'La Familia'

Rakst á pistil á pólitíska vefritinu amx.is, sem af einskærri hógværð titlar sig sem "fremsta fréttaskýringavef landsins". Pistillinn er bitur ásökun á Benedikt Jóhannesson fyrir að hafa spillt fyrir flokki sínum og náfrænda, Bjarna Benediktssyni, með Morgunsblaðsgrein sinni skömmu fyrir kosningar um bráða nauðsyn þess fyrir Ísland að ganga í ESB, og þátttöku í herferðinni sammala.is.

I pistlinum segir:

Margir sjálfstæðismenn eru reiðir og sárir út í félaga sína sem tóku þátt í auglýsingaherferð sammala.is, þar sem aðild að Evrópusambandinu var boðuð. Telja þeir að með þessu hafi verið unnið gegn hagsmunum Sjálfstæðisflokknum [sic] í aðdraganda kosninga.

Smáfuglarnir hvísla um að í þessu efni hafi hið fornkveðja sannast að frændur séu frændum verstir. Benedikt Jóhannesson, frændi Bjarna Benediktssonar formanns Sjálfstæðisflokksins, fór fremstur í flokki þeirra sem boðuðu aðild að Evrópusambandinu. Hann ritaði langa grein í Morgunblaðið nokkrum dögum fyrir kosningar og þar var því haldið fram að annað hrun blasi við landinu ef ekki verði gengið til viðræðna við Evrópusambandið um aðild. Síðan sat hann fyrir í auglýsingum sammala.is þar sem aðild var boðuð. Þeir smáfuglar sem stutt hafa Sjálfstæðisflokkinn, telja að með þessu hafi Benedikt komið í bakið á frænda sínum á viðkvæmum tíma. Hið sama á við um Þorstein Pálsson, fyrrverandi formann flokksins, sem einnig tók þátt í auglýsingaherferð sammala.is.

Margir sjálfstæðismenn hugsa þeim Benedikt og Þorsteini þegjandi þörfina og þá ekki síst þeir sjálfstæðismenn sem hafa verið hallir undir aðild að Evrópusambandinu. Tala þeir um pólitísk skemmdarverk Benedikts og Þorsteins.

Hvað eru þessir smá-ránfuglar að hvísla? Benedikt var kominn á þá skoðun að það væri beinlínis stórhættulegt fyrir þjóðina að leita ekki til Evrópusambandsins um aðstoð og inngöngu. Flokkurinn hafði fjarlægst ESB á landsfundi og kokkað upp ótrúverðuga og að margra mati algjörlega óraunhæfa kosningabrelluhugmynd um einhliða upptöku Evru.

Átti hann að þegja þunnu hljóði, til að skaða ekki flokkinn?!

Ég tek ofan af fyrir Benedikt, fyrir að koma fram - einmitt í aðdraganda kosninga þegar orð hafa áhrif og menn hlusta - og segja sína skoðun umbúðalaust. Greinilegt er að þar fer maður sem hugsar sjálfstætt og tekur þjóðarhagsmuni framar flokkshagsmunum.

Ég trúi og treysti því - þar til annað sannast - að flokksformaðurinn nýji virði rétt frænda síns til sjálfstæðra skoðana, og að félagar í þessum gamla flokki láti af þeim ljóta sið að hugsa mönnum þegjandi þörfina sem ganga ekki í takt og svíkja "fjölskylduna". Formaðurinn er ekki Guðföðurinn og fjölskyldan er ekki framar öllu öðru - ekki lengur, vonandi.

 

Flensa og fagmennska

Hlustaði á viðtal við sóttvarnarlækni Harald Briem í útvarpinu í dag. Ákaflega vandaður maður og traustur, talaði skýrt og rólega, en þó án þess að gera lítið úr þessu grafalvarlega máli.

þegar svona fréttir berast viljum við heyra í fagmönnum, sem þekkja vel til, hafa reynslu og sambönd við kollega í útlöndum. Með fullri virðingu fyrir stjórnmálamönnum þá hygg að heilbrigðisráðherra, núverandi eða fyrrverandi, hafi ekki jafn mikið vit á svínaflensu og nauðsynlegum viðbrögðum við henni og sóttvarnarlæknir.

Efnahagslíf okkar Íslendinga er enn helsjúkt, bankakerfið í gjörgæslu, rúmliggjandi enn að heita má. Þess vegna er það mín skoðun að við eigum að halda í fagmann í embætti viðskiptaráðherra, og skipta ekki út Gylfa Magnússyni fyrir óreyndan þingmann, sem þarf að byrja á að setja sig inn í starfið, sem fær hugsanlega ráðherraembætti í laun fyrir góðan árangur í sínu kjördæmi og hollustu við flokksforystu, eins og gert var þegar ríkisstjórn var mynduð 2007.

 

Prófið að máta nýkjörna 63 þingmenn við hlið Gylfa. Er einhver sem þið haldið að geti strax hlaupið í skarðið, og sem landsmenn allir geti treyst fyrir þessu vandmeðfarna starfi í dag?

 

Höldum Gylfa áfram sem ráðherra!

 

Hvet þá sem eru sammála að skrá sig í stuðningshóp á Facebook: Við viljum GYLFA MAGNÚSSON áfram ráðherra eftir kosningar

 

WHO hækkar viðbúnaðarstig

Lítil saga úr kosningum - mikið lagt á sig til að kjósa

Kosningadagur er ávallt stór dagur. Hver kjósandi hefur jafn mikið að segja , Bjarni, Jóhanna, Steingrímur og öll þau hin eru bara eitt atkvæði hvert, venjulegir kjósendur rétt eins og við hin.

Á námsárunum erlendis reyndum við námsmennirnir oft að koma atkvæðum okkartil skila og fá að vera með, en það gat verið örðugt uppi í miðju New York ríki ("Upstate" New york, eins og sagt er), langt frá næsta ræðismanni. Sumir skipulögðu heimsóknir til vinafólks í stórborgunum vikurnar fyrir kosningar, og slógu þannig tvær flugur í einu höggi.

Fyrir kosningarnar '99 vorum við nokkrir félagarnir í Íþöku sem endilega vildum vera með og kjósa. Ég var að ljúka námi og á heimleið aðeins fáeinum mánuðum síðar og skiljanlega farinn að hafa meiri áhuga á þjóðmálunum heima. Netmiðlar voru komnir til sögunnar, en langt í frá eins öflugir og nú, t.d. var ekki hægt að fylgjast með sjónvarpskappræðum á netinu. Námsbærinn Íþaka hafði þó þann kost umfram marga aðra staði, aðallega vegna Fiske safnsins fræga, að þangað kom Morgunblaðið aðeins nokkurra daga gamalt, það þótti mikill lúxus þegar ég fyrst kom á staðinn 1994! Alþingi var þó komið með fína heimasíðu og man ég eftir að hafa setið nokkur kvöld og lesið þingræður til að kynna mér betur störf og skoðanir þingmanna og flokka.

En þarna um vorið '99 hafði einn okkar haft samband við ræðismann Íslands í Pennsylvaníu til að forvitnast um utankjörstaðaatkvæðagreiðslu. Við vorum á báðum áttum, því um fjögurra tíma akstur var að ræðismannaskrifstofunni. Ræðismaðurinn tók hins vegar svo vel í erindi okkar að hann bauðst til að koma og mæta okkur á miðri leið. Og það varð úr að við hittum ræðismanninn á Holiday Inn hóteli á tilteknu 'Exit' á hraðbrautinni suður frá Binghampton til Pennsylvaníu, sem var ekki nema rúma tvo tíma frá okkur! Þarna var settur upp bráðabirgðakjörstaður og eftir kosninguna drukkið kaffi með ræðismanninum. Hann hafði brennandi áhuga á Íslandi og naut þess að spjalla við okkur og ræða hugmyndir sínar um að flest orð á ensku væru upprunnin úr íslensku (sem málvísindaneminn og forníslenskukennarinn í hópnum hlustaði á af kurteisi!), innflutning á íslensku vatni og margt fleira.

Tímanum var alls ekki illa varið á leiðinni, á suðurleiðinni var mikið skeggrætt um pólitík og þá flokka sem voru í boði, kosti þeirra og galla og reyndu ýmsir farþegar að sannfæra þá sem enn voru í einhverjum vafa. Heimleiðin var rólegri, en enginn okkar sá eftir þessum fjögurra tíma bíltúr um fögur skógarhéröð á Toyotunni minni gömlu sem rúllað hafði 130 þúsund mílur þegar þarna var komið.

   -----  ooo  -----

Nýtum þennan dýrmæta lýðræðislega rétt okkar. Hvert atkvæði skiptir máli.  Um það má lesa t.d. í þessari færslu frá Marinó: Reynslan frá 2007: Hvert atkvæði skiptir máli. 

 

Mynd af hluta af háskólasvæði Cornell háskóla, í Íþöku í New york ríki.

Bjarni Ben kaus fyrstur