Vann veðmál

Kom heim í morgun eftir rúmlega viku fjarveru. Veðjaði við sjálfan mig að ríkisstjórn Íslands myndi ekki kynna neinar stórtækar eða róttækar sparnaðartillögur meðan ég væri í burtu. Það reyndist rétt. Ég vann veðmálið og keypti þessa líka fínu rauðvínsflösku í fríhöfninni í verðlaun.

Hafði Davíð rétt fyrir sér?

... þegar hann mælti með því síðasta haust, að hér yrði mynduð þjóðstjórn?

Ríkisstjórnin hefur vissulega mörg risavaxin verkefni, eitt er að ná tökum á fjármálum ríkisins, og ná hallanum niður í það sem lánadrottnar okkar samþykkja, þeir sem komu okkur til bjargar þegar allar bjargir voru bannaðar. En voða lítið fréttist af slíkum verkum. Samt hefur þetta legið fyrir síðan fyrir áramót.

Utanríkismál: búið að selja nokkrar sendiráðsbyggingar í útlöndum. Ekki búið að fækka sendiherrum eða sendiráðum.

Menntamál: verið að "ræða" og spá í möguleika á að sameina háskóla.

Heilbrigðismál: Búið að ráð almannatengslafulltrúa á LHS.

Félagsmál: ?

Þórólfur Matthíasson benti á að tíminn væri að renna út til að ná fram verulegum niðurskurði á þessu ári, mjög örðugt er að hreyfa við tekjuskatti á miðju ári (sem myndi aldrei skila miklu hvort eð er) og uppsagnir ríkisstarfsmanna skila mjög litlu á þessu ári, því laun þarf að greiða út uppsagnarfrest í 3, 6 eða 12 mánuði.

Þora menn og konur ekki að takast á við þetta risavaxna verkefni? Höfum við eitthvað val?

Horfur um efnahagsbata verri

XO hafa rétt fyrir sér - trú á að aðskilja frá stjórnmálum

Vondir menn, eins og Donald Rumsfeld klárlega er í mínum huga, geta auðveldlega beitt trú til að styðja vondan málstað og fela skort á alvöru rökum. Þetta sést víðar þar sem bókstafstrúarmenn eru eða hafa verið við völd.

En sumir myndu kannski bara segja að það sé "hefð" í bandarískum stjórnmálum að vitna í Guðs orð, og hefðir skuli virða.

Bandaríkin eru náttúrulega að mörgu leyti stórskrítin. Ég var um daginn að afla mér upplýsinga um leikrit á fjölunum í New York. Sú 'Off-Broadway' sýning sem fær næst-bestu einkunn lesenda á vef New York Times (þ.e. þeirra lesenda og leikhúsgesta sem gefa sýningum einkunnir á vefnum) er einleikur þar sem leikari segir sögu Davíðs konungs, en texti sýningarinnar er allur tekinn orðrétt úr gamla testamentinu!  Þetta segir einn gesturinn:

I don't usually write endorsements, but today I cannot help myself! Recently I had the joy of attending a performance of King David, a musical described as a heart-warming musical celebration of faith for the entire family. I am happy to say that the description perfectly fits the event!
Let me tell you why I recommend that you go see this. First of all, the script is actual word-for-word Scripture. David Sanborn, the gifted and talented actor who performs this one-man play, has memorized vast portions of 1st and 2nd Samuel as well as a number of the Psalms.

 Only in America...

 

Hættulegir öfgatrúarmenn. Sem betur fer farnir frá völdum.

Rumsfeld vitnaði í Biblíuna

Að byrja í nýrri vinnu

Ég hef unnið á nokkrum vinnustöðum um ævina. Aldrei hef ég byrjað í nýrri vinnu með því að sækja messu, raunar aldrei sótt messu sem hluti af vinnu, eða með vinnufélögum.

Mér þykir því mjög sérstök umræða á fjölda bloggsíðna, þar sem fólk hefur miklar skoðanir á því að fjórir þingmenn mættu ekki til messu sem var haldin fyrir setningu Alþingis. Ýmsum þykir þeir vera að vanvirða bæði þing og þjóð og jafnvel sjá á eftir að kosið viðkomandi!

Var messuhaldið partur af vinnu þeirra? Fynndist fólki eðlilegt að allt starfsfólk HB Granda ætti að mæta til messu í upphafi vertíðar, ella verið litið hornauga?

Athyglin sem þetta vakti sýnir að umræðan er þörf. Hefðir geta um margt verið ágætar en eru aldrei yfir gagnrýni hafnar og hlýtur að mega rökræða.

Ættu RKÍ og SÁÁ að opna vændishús?

Þetta er ekki eins galin hugmynd og gæti hljómað í fyrstu. Vændi getur verið mjög arðbært og RKÍ og SÁÁ gera samfélaginu margt gott, og gætu gert enn meira fyrir meira fé. Vændi veldur vissulega samfélaginu tjóni, en það er hvort eð er til staðar í samfélaginu og er þá ekki betra að ábyrgur aðili hafi slíkan rekstur á höndum? Félögin geta svo sett hluta af ágóðanum í að hjálpa fórnarlömbum vændis.

Með svipuðum rökum reka RKÍ, SÁÁ, Landsbjörg og Háskóli Íslands spilakassabúllur. Þær valda sannanlega mörgum tjóni og í raun erfitt að sjá nokkra þörf fyrir þeim og hvort þau veita einhverjum raunverulega ánægju.

Í fréttum í vikunni mátti lesa um nýlega doktorsritgerð Daníels Þórs Ólasonar um spilafíkn á Íslandi. Þar kemur fram um um 3 milljarðar króna fara um spilakassa á ári hverju. Líka kom fram að á árinu 2007 höfðu 11% landsmanna spilað í spilakassa, sem þýðir að um 90% landmanna nota ekki spilakassa. Hvað þýðir þetta? Jú, allir þeir sem einhvern tímann á árinu 2007 prófuðu spilakassa settu að meðaltali um 100.000 krónur í kassa.

Ekki kom fram hversu margir af þessum 11% landsmanna spila í spilakössum að staðaldri, en væntanlega er það ekki nema hluti þeirra. Það þýðir að þeir sem stunda spilakassabúllur að staðaldri setja umtalsvert meira en hundrað þúsund krónur í spilakassa á ári hverju. Kannski nær 200.000 krónum, að meðaltali fyrir "reglulega" notendur? Af þessum 11% eru um 15% taldir eiga við spilafíkn að stríða, eða um 1.6% landsmanna.

Með öðrum orðum, mikill meirihluti landsmanna fer aldrei inn á spilakassabúllur, en þeir sem á annað borð fara á slíka staði eyða að meðaltali að minnsta kosti hundrað þúsund krónum þar. Spilakassar eru þannig aukaskattur á þá sem standast ekki freistinguna að nota þá. 

Er þetta eðlileg og heiðvirð fjáröflun fyrir góðgerðarstofnanir?

Lesefni fyrir ráðherra, FME og alla aðra

Ég leyfi mér að vona að viðskipta- og fjármálaráðherrar og nýr forstjóri FME hafi lesið greinargóðar færslu Gunnars Axels Axelssonar um BYR sparisjóð. Hann ritar mjög fína færslu í gær.

Þetta hljómar allt hálf ótrúlegt. Gunnar Axel hefur vakið máls á þessum um alllanga hríð. Menn hljóta að leggja við hlustir,ekki síst samflokksmenn Gunnars, sem setið hafa í stjórn landsins í rúm tvö ár, en Gunnar Axel er formaður Samfylkingarinnar í Hafnarfirði.

Er þetta mál bara eitt af mörgum á lista yfir alla skrýtna fjármálagjörninga sem yfirvöld þurfa að fara yfir? Var þetta allt löglegt og eðlilegt sem fram fór í BYR?  Hafa einhverjir andmælt skrifum Gunnars Axels.

Hvað hugsuðu gestirnir??

Er ekki fullt af fólki á Kjarvalsstöðum klukkan tvö á laugardegi? Það er eiginlega óhugsandi annað en að nokkur fjöldi fólks hafi tekið eftir því að eitthvert "skuggalegt" par taki niður málverk og labbi með það út?!  (Það skal þó tekið fram að myndin er bara 61x41,5 cm, en þó stærri en svo að maður feli hana undir kápufaldinum.)

Hugsa allir "það hlýtur einhver annar að eiga að sinna þessu". 

Voru þetta ekki háskólanemar í félagsfræði að gera tilraun og kanna afskiptaleysi fólks og hæfileikann til að horfa fram hjá óþægilegum og undarlegum atvikum? 

Myndin Á Hulduströnd eftir Jóhannes Kjarval

Stálu verki eftir Kjarval

Biðlaunabloggarar

... kemur upp í hugann þegar lesnar eru færslur eins og þessar. Ekki mikið um lausnir, tillögur eða famtíðarsýn, bara svona meinlaust karp, skítkast og fyndni, eins og svo sem hjá vel flestum hinum eldhúsborðsbloggurum landsins.

Leikur að eldi í Kastljósi - stíum ekki þjóðinni í sundur

Horfði á umræður í Kastljósi kvöldsins milli viðskiptaráðherra Gylfa Magnússonar, Björns Þorra Viktorssonar fasteignasala og lögmanns og Þórðar Björns Sigurðssonar frá Hagsmunasamtökum heimilanna. Skiljanlega heitar umræður enda um mjög erfið mál að ræða.

Eitt sló mig illa, þegar Björn Þorri andmælti þeim orðum ráðherrans mjög ákveðið að kreppan væri að lenda á okkur öllum. Ekki væri það svo meinti Björn Þorri, fjármagnseigendur væru sko með allt sitt á þurru og tiltók sérstaklega að ríkið hefði sett 200 milljarða af "fersku fé" í peningamarkaðssjóði.

Fyrst aðeins um tölurnar, það er vissulega svo að keypt voru út léleg bréf úr sjóðunum í kringum og eftir hrun og er það umdeilt, en alls ekki fyrir 200 milljarða. Þessari tölu er vissulega búið að klifa á lengi en hún verður ekki sannari fyrir vikið. 200 milljarðar var heildarupphæðin sem var greidd úr peningamarkaðssjóðunum. 

En nóg um það. Hitt fannst mér verra að Björn Þorri vildi stilla upp tveimur hópum þjóðarinnar hvorum á móti hinum, samkvæmt honum er annar hlutinn - þeir sem bera fasteignalán - að bera allan þunga af bankahruni og peningakreppu, en hinn - þeir sem eiga peninga - væri á grænni grein.

Var Björn Orri að vísa til þeirra sem áttu sparifé í peningamarkaðssjóðum Landsbanka og töpuðu um 35% af sínu fé? Eða til þeirra sem settu hluta af sparifé sínu í hlutabréf og missti 90-100% af því sparifé?

Eða hvað með þá sparifjáreigendur - sem er hugsanlega stærsti hópurinn - sem tapaði hluta af sparifé sínu og er líka með fasteignaskuldir á bakinu??

Í guðanna bænum förum ekki að stía í sundur þjóðinni í andstæðar fylkingar, "við" sem töpum, og "þið hin" sem sleppið. Nógu erfitt er ástandið nú samt.

JÖKLABRÉF - hver skilur þau??

Eðalbloggarinn Lára Hanna kynnti skemmtilega nýjung á bloggsíðu sinni fyrir tveimur dögum, þar sem hagfræðingurinn Haraldur Líndal Haraldsson svaraði spurningum frá lesendum í athugasemdunum í blogginu, í kjölfar greinargóðs erindis sem Haraldur flutti á fundi Félagi viðskipta- og hagfræðinga undir yfirskriftinni "Hver er staða þjóðarbúsins? Er Ísland gjaldþrota?" Fundinum er lýst hér af Marínó Erni, en erindi Haraldar þótti vel rökstutt og greinargott, þó svo menn séu ekki alveg sammála hvernig réttast sé að skýra frá skuldastöðu þjóðarinnar

Haraldur var m.a. spurður á bloggi Láru Hönnu  - "Hvað með jöklabréfin? Hvernig falla þau inn í myndina?"

og svarar:

Ég átta mig ekki á þessum svo kölluðum jöklabréfum.  Hver eða hverjir eiga þessi bréf og hverjir skulda þau?

Ég held að Haraldur sé alls ekki vitlaus, tek ofan af fyrir honum, fyrir að viðurkenna að hann átti sig ekki á þessari flækju! Ætli t.d. þingmenn og blaðamenn geri það nokkuð frekar? Ég hef einmitt spurt fleiri um þennan jökabréfavanda og fáum tekst að skýra þetta svo skiljist. Á Vísindavefnum er raunar svar við spurningunni "Hvað eru jöklabréf?" Svarið, skrifað af núverandi viðskiptaráðherra, er greinargott svo langt sem það nær, skýrir ekki þann vanda sem þessi bréf virðast vera að valda nú.

Fjölmörgum spurningum er enn ósvarað í mínum huga:

 

- Hver skuldar hverjum?

 - Hver er aðkoma Seðlabankans að þessum bréfum?

 - Er íslenska ríkið að greiða eigendum bréfanna vexti, einsog oft virðist gefið í skyn í fjölmiðlum?

 - Ef þessi jöklabréf tengjast skuldum bankanna, af hverju eru þau ekki bara inni í allsherjarsúpunni í gömlu bönkunum?

 

 Ef einhver sem les þetta veit svörin, eð veit hvar greinargóðar upplýsingar er að finna, væri það vel þegið!